Een stembevrijdingsessie.     

Hij is in zijn jeugd veelal klein gehouden. ‘Ssst, wees stil, gedraag je’, werd er dan gezegd. Alles wat hij had willen uiten is ingeslikt, weggestopt. Nu zit er veel spanning. Bij zijn keelchakra en rond zijn hartchakra. Met Stembevrijding mag hij zich helemaal laten horen.

Naar binnen, naar buiten.

Hij sluit zijn ogen en ademt een paar keer diep in en lang uit. Dan laat hij dit los en de adem volgt zijn eigen weg. Door middel van een korte begeleide meditatie gaat zijn aandacht eerst naar zijn voeten, die verbonden zijn met de aarde. Zo wandelt hij door het lichaam de weg omhoog. Naar zijn kruin, die verbonden is met het licht. Op die manier vindt hij de weg binnen in zich. Langzaam komt hij terug en ademt weer bewust. Bij elke uitademing komt er steeds meer geluid. Hier gaat hij een tijdje mee door.

‘Dit voelt goed’

Spel.

Het is fijn om verder te gaan met geluid maken en zich op die manier te laten horen zonder woorden. Echoën is wat hij nu doet. Het is een warming up voor zijn keel en lijf en om er helemaal te mogen zijn met zijn geluid. Hij maakt een klank en die wordt geïmiteerd. Het spel gaat door in verschillende variaties.

 ‘Spannend om dit te doen, maar ook lekker.’

Naam zingen.

Hij zingt zijn naam, al vindt hij dit moeilijk. Hij is niet altijd blij met zijn roepnaam. Dit heeft te maken met het feit dat zijn naam altijd zo nadrukkelijk genoemd werd als hij iets niet mocht of stil moest zijn. Door zijn naam te zingen kan hij van alles tegenkomen; blijdschap, verdriet, boosheid, liefde, lol … Dit is een mooie oefening, het gaat namelijk over hem. Hij leert hierdoor iets over zichzelf.

Bij het zingen gebeurt er veel; de spanning neemt toe. Door hem aan te moedigen gaat hij door. Na een tijdje worden de klanken zachter. Ook hijzelf wordt zachter.

 ‘Dat voelt veel beter en ik voel weer blijdschap voor mijn naam’

Zingen voor.

Nu zingt hij voor het klein gehouden zijn in zijn jeugd. Het is datgene, waar hij nu spanningen van ondervindt. Het zijn klanken, die komen. De emoties zijn voelbaar, de adem zit hoog.

Gesteund door mijn hand op zijn onderrug en buik, ademt hij daar naar toe en met de uitademing komt er een klank. Hij geeft aan dat hij inderdaad meer naar zijn buik kan ademen, maar voelt dat zijn adem ook nog heel hoog zit.  Wel heeft hij het verschil kunnen ervaren. De handen op buik en onderrug worden weggenomen, zodat hij zelfstandig door kan gaan.  Nu komt er boosheid, die moet eruit. Dit doet hij door met zijn voeten op de vloer te stampen en er geluid bij te maken. Het helpt hem om op die manier de boosheid ruimte te geven.

‘Hé dit is lekker om te doen, die voel ik wel.’

Na boosheid komt er ook frustratie en verdriet en telkens zingt hij voor de gevoelens die komen bovendrijven. Zingen om de situatie te vergeven kan hij nog niet. Toch is er nog iets nodig, iets wat nu nog aandacht vraagt.

Innerlijk kind.

‘Zou je kunnen zingen, liefdevol voor jouw gekwetste innerlijk kind?’, is nu de vraag.  Dit raakt hem.

Er komen liefdevolle, zachte en tedere klanken voor zijn gekwetste innerlijk kind. Het is ontroerend om te horen en te zien wat dit met hem doet. Met waterige ogen straalt hij.

 Dit is precies wat er nodig is, het gekwetste kind met liefde aandacht geven.

Voor nu zijn we klaar met deze sessie stembevrijding. Er is veel gebeurd en het zal tijd vragen dit de komende tijd te integreren en verwerken. Ik hoop hem nogmaals te mogen begeleiden om nog meer stapjes te zetten in het loslaten van ‘Klein gehouden worden, je moeten gedragen en stil moeten zijn”.

Roos